Wie de Europese fok een beetje volgt, heeft vast de naam van deze Finse accordeonist al horen vallen, al was het maar omwille van de vele samenwerkingen waarin hij te vinden is en was. Hij maakte deel uit van het geweldige Samurai-project, waarin ook Simone Bottasso, David Munnelly en Riccardo Tesi schitterden en daarnaast maakte hij op geregelde tijdstippen soloplaten of was hij aan de slag in duo-formatie met Ilpo Laspas, met Petri Hakala, met Mikko Helenius en hij was meermaals aan de slag op platen van Värttinnä. Dat zit allemaal bijeen gepakt in een cerrière van ruim dertig jaar en je kan rustig stellen dat de man tot de absolute wereldtop van de accordeonisten behoort.

Dit nieuwe project -de titel verraadt het al- is een verzameling duetten. Telkens twee per gast en die heten deze keer Riccardo Tesi )die behoeft geen voorstelling meer), Leija Lautamaja, Xabi Aburrazaga en Eva Parmenter en dat zijn misschien wel namen, die enige toelichting vergen. Om bij Leija Lautamaja te beginnen: ook zij studeerde aan de fameuze Sibelius Academie en ze bespeelt zowat alles waar toetsen aan zitten. Dat doet ze zowel onder eigen naam als in bands als Enkel, het Foating Sofa Quartet, ze is ook de helft van The Moontwins (metPK Keränen) en ze was de helft van een duo met Engelsman Hugh Sheehan en ze bestrijkt zowat elk genre tussen rock ’n’ roll en folk.

Xabi Aburruzaga is, zoveel is duidelijk vanwege zijn naam, volbloed Bask en hij speelt dus de Baskische variant van de accordeon, die ze ginds trikitixa noemen. Hij zit al aan een zestal platen onder eigen naam en hij brengt ook al eens een instructieboek uit, waarin hij uitlegt hoe je de diatonische accordeon aanpakt. Daarnaast maakt de man ook hoe anger hoe meer naam als componist, die op eenvoudig verzoek feestliederen of gelegenheidshymnes uit de toetsen tovert.

Eva Parmenter is dan weer van Portugese komaf, al kan je haar ook geregeld in Catalunya aantreffen en zij is op deze plaat de aanbrengster van de enige vocalen die te horen zijn. Daarnaast speelt ook zij accordeon en kunnen de twee nummers waarop ze op deze plaat meespeelt, best wel dienen als visitekaartje, al speelde ze met haar Parapente 700-duo heel recent nog in België en zijn er hier dos wem mensen die haar kennen.

Wat je van deze plaat mag verwachten is simpel uit te leggen: composities van Markku, dus hedendaagse Nordig folk, met zuiderse accenten uit Italië, Spanje en Portugal. Vier geweldige muzikanten die stuk voor stuk de hoofdfiguur aanvullen en in de kijker zetten. Het straffe aan de plaat is dat ze, al bestaat ze uit vier delen, toch heel samenhangend klinkt. Dit zijn namelijk allemaal muzikanten, die je desnoods een telefoonboek kunt laten spelen. Dat zou nog geweldig klinken en dat doet deze plaat net zo goed. Eén minpuntje: de speelduur is wel erg kort, met minder dan 34 minuten, maar bon, beter een korte heerlijke plaat dan een lange vervelende. Geen negatieve bemerkingen van mijn kant dus: dit is nog maar eens Lepistö op zijn best en dat wil wat zeggen…

(Dani Heyvaert)